Ο θρύλος του Μεγάλου Ιεροεξεταστή είναι ένα κεφάλαιο από τους “Αδελφούς Καραμάζοφ” του Ντοστογιέφσκη. Ο πυρήνας του μύθου είναι διαχρονικός. Αναφέρεται σε κάθε είδος και μορφή εξουσίας. Πρόκειται για μιαν εκπληκτική ανατομία της ανθρώπινης προσωπικότητας – τόσο σε ατομικό όσο και σε συλλογικό επίπεδο – όσον αφορά το ερώτημα «εξουσία ή ελευθερία;»
Παρουσιάζεται ως ένα ποίημα του δεύτερου από τους τρείς αδελφούς Καραμάζοβ, του πιο φιλοσοφημένου, του Ιβάν. Ο Ιβάν το παρουσιάζει στον μικρότερο αδελφό, Αλιόσα, τον πιο θρησκευόμενο, εκείνη τη στιγμή δόκιμο μοναχό.
Η ιστορία, που μεταφέρει ο Ιβάν στον αδελφό του Αλιόσα, διηγείται την επιστροφή του Χριστού στην γη, και συγκεκριμένα στην Σεβίλλη του 15ου αιώνα. Πλήθος ανθρώπων τον υποδέχεται παραληρώντας από συγκίνηση, ώσπου περνά από εκεί ο Μέγας Ιεροεξεταστής ο οποίος, τον συλλαμβάνει. Την νύχτα πηγαίνει να τον επισκεφτεί στο κελί του.
Ο Μέγας Ιεροεξεταστής αποδεικνύει στον Ιησού με επιχειρήματα ότι αυτό που έφερε στη Γη δεν μπορεί να πραγματοποιηθεί. Κι αυτό γιατί ο Χριστός παρεξήγησε τη φύση των ανθρώπων και, στην προσπάθειά του να κάνει καλό, έκανε κακό. Για μεγάλο χρονικό διάστημα πιστεύεις ότι έχει δίκιο. Σταδιακά, όμως, μπορεί να δει κανείς την αδυναμία των επιχειρημάτων, που είναι και η αδυναμία κάθε δικτατορίας- είτε αυτή είναι θρησκευτική είτε κοινωνικής φύσεως- κι έτσι, άμα ακολουθήσεις την πολύ δομημένη σειρά των επιχειρημάτων του έργου μπαίνεις στην καρδιά αιώνιων ερωτημάτων που κυριαρχούν στον κόσμο, σήμερα περισσότερο από ποτέ.